Budowanie indywidualnej strategii dostępów naczyniowych

Przed pierwszą próbą kaniulacji, niezależnie od wybranego rodzaju dostępu, warto poznać układ naczyń żylnych naszego pacjenta. Część chorych doświadczyła już wielokrotnych prób kaniulacji – ich zasób naczyniowy mógł ulec radykalnemu zmniejszeniu w trakcie wielotygodniowej hospitalizacji.

Decydując się na implementację cewnika pośredniego obrazujemy w ultrasonografii naczynia często niewidoczne i niewyczuwalne w badaniu palpacyjnym, a mogące być optymalnym dla chorego miejscem kaniulacji.

W mapowaniu naczyń żylnych szczególną rolę odgrywa znajomość anatomii topograficznej. To dzięki tej wiedzy stosunkowo łatwo możemy odnaleźć, rozpoznać i prawidłowo nazwać naczynia jak również prześledzić ich przebieg.

Kończyny górna człowieka jest okolicą anatomiczną bogatą w naczynia. Układ żył powierzchownych przedramienia, związany ze skórą i tkanką podskórną w obrębie dołu łokciowego płynnie przechodzi w układ żył powierzchownych ramienia, który następnie w swoim przebiegu uchodzi do układu żył głębokich.

Parzyste żyły głębokie ramienia i przedramienia towarzyszą w swoim przebiegu tętnicom, dlatego to właśnie one, a w szczególności tętnica ramienna będą najważniejszymi punktami topograficznymi. Każdorazowa identyfikacja tętnic jest kluczowym elementem bezpiecznej kaniulacji żył – zabezpiecza nas przed przypadkowym zranieniem naczynia tętniczego i wystąpieniem nieplanowanego krwawienia czy nawet rozwarstwienia ściany tętnicy.

Każdy chory prezentuje odmienny wariant układu żył kończyny górnej, dlatego warto poznać go już na etapie przygotowań i planowania.

W najbliższych tygodniach opublikujemy dla Państwa artykuły po podstawach obrazowania naczyń w ultrasonografii oraz streszczające anatomię naczyń kończyny górnej.